Co lubią? Co wybierają?
Jeśli nie wiesz, jaki jest ulubiony kolor Twojego dziecka, spójrz na jego rysunki albo kredki. Z jakich kolorów najczęściej korzysta? Która kredka jest najczęściej temperowana?
Postrzeganie kolorów przez dziecko jest bardzo wyraźne już u niemowląt. W wieku 3 miesięcy mogą odróżnić żółty, czerwony i niebieski. W wieku od 5 do 8 miesięcy mogą rozróżniać obiekty za pomocą koloru, a w wieku od 3 do 4 lat mogą dostrzec emocjonalne znaczenie różnych kolorów. Dlatego kolor środowiska jest nie tylko związany z rozwojem wizualnym, percepcyjnym i poznawczym dzieci, ale również z ich reakcjami emocjonalnymi i fizycznymi. (Jiang, 2020)
Preferencje kolorów są ściśle połączone z językiem. Zaobserwowano, że niemowlęta, które jeszcze nie potrafią mówić, są w stanie określić preferencje kolorystyczne obserwując nas dorosłych. Rodzice, koncentrując uwagę dziecka na danym przedmiocie, mówiąc o nim, mogą rozwinąć u niego preferencję do danego koloru.
Pomiędzy 2 a 3 rokiem życia zaczynają pojawiać się różnice preferencji kolorów ze względu na płeć: chłopcy coraz bardziej lubią kolor zielony, czerwony, czarny i pomarańczowy, a dziewczęta różowy i czerwony. Badania Boyatzisa wykazały, że w miarę dojrzewania dziewczęta wolą jaśniejsze kolory, a chłopcy ciemniejsze. Rozróżniono także podział preferencji ze względu na aktywność: dzieci aktywne wolą chłodne barwy, a dzieci spokojniejsze lepiej czują się w ciepłych (Torice i Logrippo,1989). Niektóre dzieci (np. z zaburzeniami uwagi, ze spektrum autyzmu) mogą bardziej odczuwać wpływ kolorów, zwłaszcza w środowisku uczenia się. Podwyższone reakcje sensoryczne i wysokie zdolności przetwarzania wizualnego są ważnym czynnikiem, by podczas doboru kolorystyki rozważnie jej używać, aby nie przeciążyć organizmu. (Freed i Parsons, 1997)
Co ze starszymi dziećmi? O tym mówią najnowsze badania. Grupa dzieci w wieku od 12 do 16 lat wybierała preferowaną kolorystykę mebli na podstawie 24 próbek kolorów. Uczestnicy musieli dobrać kolor biurka, krzesła i półki (w strefie nauki) oraz łóżka, szafy i szafki nocnej (w strefie snu). Wyniki pokazują, że we wszystkich kategoriach mebli dzieci wskazywały złamaną biel i kolory o jasnej tonacji. Najczęściej były to: biały, jasnożółty w przestrzeni do nauki, a błękitny i różowy w sypialni. W każdej z kategorii mebli nie lubiły zieleni. Poniżej znajduje się wycinek kolorystyki przedstawionej dzieciom podczas badań:
Zbyt duża ilość kolorów w jednym pomieszczeniu może przestymulować dzieci bez względu na ich temperament lub preferencje. Zbyt intensywna wizualnie przestrzeń może powodować zmiany w oddychaniu, pulsie, ciśnieniu krwi i napięciu mięśni. Zbyt mała ilość bodźców kolorystycznych może prowadzić do niepokoju, bezsenności, nadmiernej reakcji emocjonalnej, utraty koncentracji i nerwowości. Przykładowo, całkowicie białe środowisko prowadzi do braku bodźca, a to wbrew oczekiwaniom nie powoduje zrównoważonego ani neutralnego efektu.
Jak znaleźć złoty środek? Przede wszystkim z umiarem i wyczuciem. Nie urządzajmy przestrzeni dziecka, pokrywając ją całkowicie ulubionymi kolorami. To może okazać się zgubne! Uwzględniajmy preferencje dziecka, jednocześnie dobierając odpowiednią barwę i dozując mocne akcenty kolorystyczne. Dotyczy to także sal lekcyjnych, przedszkolnych, żłobkowych, gdzie połączenie mnogości dekoracji, kolorystyki mebli, akcesoriów mocno rozprasza uwagę. Jeśli meble w pokoju lub klasie są kolorowe, ściany powinny być w kojących kolorach. Jaskrawe kolory powinny być używane w pojedynczej ilości.
Warto też bazować na otoczeniu nawiązującym do środowiska naturalnego. Dzieci, mieszkające blisko parków, zieleńców, lasów mają większą szansę na stykanie się z naturą, co wpływa na poprawę ich kondycji fizycznej i ogólnego zdrowia. Zielony kolor jest też mniej wymagający do przetworzenia, przez co odpoczywamy w jego otoczeniu, zwiększamy naszą samoregulację. Bezpośrednia zieleń za oknem zmienia także uwagę z ukierunkowanej (np. na danym zadaniu), na mimowolną, dzięki czemu nasz umysł resetuje się. Aktywne spacery w zielonym otoczeniu wpływają też na przestrzenną pamięć roboczą, chociażby przez doświadczenie odnajdywania drogi powrotnej wśród zielonych alejek.
Zatem kolorujmy, ale z głową! :)
Bibliografia:
An ecological valence theory of human color preference - Stephen E. Palmer, Karen B. Schloss, 2010
Children’s color choices for completing drawings of affectively characterized topics - Esther Burkitt, Martyn Barrett, Alyson Davis, 2003
The biological bases of colour categorisation: from goldfish to the human brain – Kasia Siuda-Krzywicka, 2019
Color Selection in theConsideration of Color Harmony for Interior Design - Yu–Chuan Shen, Wu–Hsiung Yuan, Wen–Hsing Hsu, Yung–Sheng Chen, 2000
The impact of color preference on adolescent children's choice of furniture - Liling Jiang, Stephen Westland , Vien Cheung. Liming Shen , Lei Xu, 2020
#kolor #kolorwewnętrzu #wpływkoloru #kolorścian #psychologiakoloru #psychologiakolorów #colorsmatters #pokojdziecka #urzadzaniewnetrz #urzadzaniemieszkania #kidsroom #projektowaniepokoidzieciecych #aranżacjawnętrz #przedszkolak #przedszkole #pokojprzedszkolaka #żłobek #szkoła #uczeń #neuroedukacja
Podziel się ❤️